Hier klikken om te bewerken.

Het bezuinigingsspook waart al enige tijd door Nederland. En het ontziet de gesubsidieerde sector zeker niet. Mede onder invloed van laatste bezuinigingsgolf van het Rijk die provincies en gemeenten al zo’n vier jaar overspoelt, wordt thans regionaal en lokaal flink het mes gezet in allerlei voorzieningen die tot voor kort onomstreden waren.
In de cultuursector, bij onderwijsinstellingen, in de wereld van welzijn en zorg, overal zijn de gevolgen merkbaar. En het eind is nog niet in zicht…  De drie grote transities (decentralisatie van de jeugdzorg en een deel van de awbz naar gemeenten, plus de invoering van de participatiewet) gaan gepaard met nog eens ruim 8 miljard aan bijkomende bezuinigingen op lokaal niveau in de komende jaren.

Welke bezuinigingsstrategieën voeren gemeenten en provincies daarbij? Zijn deze goed doordacht en vooraf op hun effecten op mens en samenleving bekeken? Zijn secundaire financiële gevolgen bij de analyse betrokken en risico’s in kaart gebracht?  
Ik constateer dat er in de praktijk grofweg zo’n zeven verschillende bezuinigingsstrategieën worden gehanteerd. Welke zijn dat? En wat ontbreekt er
in de aanpak?